Wnętrze i architektura

Gmach Kościoła wzniesiono z cegły na kamiennych fundamentach. Zbudowany w formie trzynawowej bazyliki na rzucie prostokąta z pięcioboczną absydą w prezbiterium od wschodu. Główne wejście jest godne szczególnej uwagi. Zbudowane jest w formie trzech połączonych portali. Między portalami ustawiono figury świętych – Piotra i Pawła. Ponad portalami zamontowano balustrady maswerkowe. Nawę główną – oczywiście najwyższą – pokrywa dach dwuspadowy. Od frontu widnieją dwie okazałe wieże (ukończone zostały dopiero w 1886 r.). Cała bryła budowli naszego Kościoła przykuwa uwagę każdego, kto pierwszy raz przejdzie pobliskimi ulicami lub jeszcze nie zdołał się oswoić z tak ciekawym widokiem.

Cały Kościół został wybudowany w stylu eklektycznym z elementami neogotyku i neoromanizmu, w odmianie tzw. stylu arkadowego (niem. Rundbogenstil), wywodzącego się z berlińskiego środowiska architektonicznego - jednego z najbardziej twórczych w Europie w XIX w. Styl ten łączył elementy lombardzkiej architektury romańskiej z architekturą bizantyjską i wczesnym renesansem florenckim. Cechami charakterystycznymi tego stylu są wieże na rzucie kwadratu i fasady z rozetą a także okrągło-łukowe okna i halowe wnętrza.

Całe wnętrze Kościoła pokrywają drewniane stropy. W centrum Świątyni widoczny jest ołtarz główny (dębowy, trzyskrzydłowy). W każdej z naw bocznych znajdują się po dwa ołtarze. Trzy z nich poddano w ostatnich latach gruntownej renowacji (na temat ołtarzy i prac renowacyjnych pojawi się odrębna informacja). We wnętrzu znajduje się również drewniana ośmioboczna ambona i drewniana empora organowa.  Prezbiterium Świątyni zostało wyniesione ponad poziom ławek. Malowidła ścienne wykonane zostały dopiero w 1982 r. (kwestia sporna, jeśli chodzi o ich artystyczną wartość).